Δεν είμαι κριτικός και δεν θα
τολμούσα να αμφισβητήσω το παγκοσμίως γνωστό έργο του Robert Wilson.
Είμαι ένας από τους Έλληνες
εκείνους που συνεχίζουν να είναι υπερήφανοι για τις ρίζες τους, ακόμα και σήμερα.
Τα Ομηρικά έπη θεωρούνται τα
πλέον ιερά από εμάς και παγκοσμίως, όχι για την πλοκή τους. Ξεχωρίζουν ως εκπαιδευτικό
υλικό, διατυπώνουν υψηλές έννοιες και προβάλουν εικόνες ασύλληπτου κάλλους, με
αριστοτεχνική δεινότητα μιας γλώσσας που ακόμα και σήμερα υπάρχει στη λαλιά
μας.
Πιστεύω ότι ο κύριος Wilson, επέλεξε την Οδύσσεια
για κράχτη. Θα μπορούσε ο ίδιος και
οι συνεργάτες του, να επιδείξουν την εξαιρετική τέχνη τους, χρησιμοποιώντας
πλοκή κάποιου άλλου παγκοσμίως γνωστού αριστουργήματος.
Η ικανότητα εκείνου που θέλει να
ασχοληθεί με τον Όμηρο, είναι να προβάλει το λόγο, γιατί αυτός είναι ο
θησαυρός.
