Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Μόνο η ανάπτυξη του τρίτου κόσμου θα σταματήσει τη βία



Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα που συνέβησαν στο Παρίσι γεννάται το εύλογο ερώτημα:
Τί έφταιξε και φτάσαμε έως εδώ;
Αυτή είναι η πιο ρεαλιστική ερώτηση που απευθύνεται σε κάθε έναν από εμάς, ιδιαίτερα όμως σε αυτούς που κρατούν τη τύχη του κόσμου στα χέρια τους. Η αναζήτηση της σωστής απάντησης, θα πρέπει να είναι ο μοναδικός προβληματισμός μας.
Ο κόσμος ολόκληρος βιώνει, για δεκαετίες τώρα, μια πρωτόγνωρη αγριότητα. Η φρίκη του πολέμου, ξεπέρασε τις γραμμές μετώπου, με την πτώση των διδύμων πύργων. Ο ψυχρός σφαγιασμός ανθρώπων ξεπερνά σε αγριότητα τις απάνθρωπες ενέργειες του χιτλερικού φασισμού. Σήμερα φτάσαμε στην ωμή βία μέσα στις πόλεις, επειδή κάποιος είπε ή έγραψε κάτι που δεν ήταν αρεστό.
Τι έφταιξε λοιπόν και φτάσαμε έως εδώ;
Ας δούμε τι κοινά χαρακτηριστικά  έχουν όλοι αυτοί οι στυγνοί δολοφόνοι.
  • Η πλειονότητά  τους προέρχονται από το τρίτο κόσμο.
  • Το πολιτιστικό τους επίπεδο, είναι χαμηλό. Ακόμα και όσοι  μετανάστευσαν, γκετοποιήθηκαν  και δεν μπόρεσαν να αφομοιωθούν.   
  • Έχουν έντονο θρησκευτικό παραλογισμό.  
Το πρώτο τους κοινό χαρακτηριστικό έχει πολύ ενδιαφέρον. Η προέλευση τους από τον τρίτο κόσμο, πιστεύω ότι είναι ο σημαντικότερος παράγων. Ας δούμε λοιπόν τί συνέβη σε αυτήν τη ζώνη της γης.
 Αρχίζοντας από την εποχή των εξερευνήσεων και της αποικιοκρατίας από τον 15ο αιώνα έως και τον 20ο αιώνα. Κατά το διάστημα αυτό οι κύριες ευρωπαϊκές δυνάμεις δημιούργησαν εκτεταμένα δίκτυα αποικιών σε όλες τις υπόλοιπες ηπείρους του πλανήτη.
 Αυτές οι αποικιοκρατικές δυνάμεις, είχαν ένα και μοναδικό στόχο. Να απομυζούν τον υλικό πλούτο αυτών των χωρών, με αντάλλαγμα, νέους θεούς και καθρεφτάκια. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ ουσιαστικά με την εκπαίδευση αυτών των λαών, έτσι ώστε να αυτοδιοικηθούν σωστά, να οργανώσουν τις οικονομίες τους και να συνπορευτούν με τον δυτικό κόσμο.
Έτσι οι μεν αποικιοκράτες έγιναν πλουσιότεροι και οι υποτελείς τους πτωχότεροι, χωρίς ελπίδα να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους.
Η απάντηση λοιπόν στην αρχική ερώτηση είναι, ότι σήμερα εμείς πληρώνουμε για τις εγκληματικές πράξεις των Ευρωπαίων Εταίρων μας.
Εάν είχαν ασχοληθεί με την οργάνωση και αναβάθμιση της ζωής του τρίτου κόσμου, θα υπήρχαν σήμερα τρομοκράτες; Σίγουρα όχι.
Ακόμα και ο θρησκευτικός φανατισμός σε ευημερούντα κράτη, ατονεί.

Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Παρίσι, ανακοινώθηκε ότι θα συνέλθουν υπουργοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Δηλαδή τι σκοπεύετε να κάνετε κύριοι υπουργοί; Να αυξήσετε την αστυνόμευση και τις ποινές; Μα αυτοί σκοτώνονται για να πάνε στο παράδεισο! Θα τους εξολοθρέψετε όλους; Θα κλείσετε με φράκτες τα σύνορα; Όλα αυτά τα μιλιούνια θα οργανώσουν κάποτε πορεία τσαλαπατώντας κάθε οχυρό, με κίνδυνο να μας κυριεύσουν.

Καλό είναι να παραδεχθείτε, ότι σήμερα πληρώνουμε στο τρίτο κόσμο, για το κακό που τους έκαναν κυρίως οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες.
Εάν λοιπόν θέλετε τα παιδιά όχι των παιδιών σας, αλλά των εγγονών σας, να ζήσουν ειρηνικά, αλλάξετε πολιτική. Ανοίξετε τα χρηματοκιβώτια σας και επιδοτήσετε, για τη παιδεία, υγεία και γενικά την ανάπτυξη όλων αυτών των λαών που απομυζούσατε τον πλούτο τους επί αιώνες.

Και ας  αποδεχθούν οι οικονομικά εύρωστοι και ειδικά  αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, ότι μπορούν να ζήσουν με ολιγότερη χλιδή, για το καλό της ανθρωπότητας.

Σταμάτης  Βασίλαρος
e-mail: stamatisvassilaros@gmail.com



Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Η μαστογραφία υπό αμφισβήτηση;


Μετά την πληροφόρηση που δόθηκε από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο γυναικείο πληθυσμό της χώρας μας με τίτλο « Η μαστογραφία υπό αμφισβήτηση!», η Μονάδα Μαστού του Διαγνωστικού Κέντρου «Πρόληψις», θεώρησε υποχρέωση της, την διερεύνηση του συμπεράσματός της έρευνάς του.

Από τις 4.000 ασθενείς με καρκίνο του μαστού που είναι αρχειοθετημένες στο κέντρο «Πρόληψις», διαχωρίστηκαν 1.436 με νόσο μόνο στο μαστό, χωρίς μεταστάσεις στους μασχαλιαίους λεμφαδένες ή αλλού.

Ακολούθως ταξινομήθηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με το μέγεθος του όγκου.
Στην 1η ομάδα (299 ασθ.) το μέγεθος του όγκου ήταν μέχρι 1εκ., όπου η διάγνωση έγινε σχεδόν κατά αποκλειστικότητα με μαστογραφία, στη 2η ομάδα (683 ασθ.) από 1εκ. έως 2εκ. και στην 3η ομάδα (454 ασθ.) πάνω από 2εκ..

Στις τρεις αυτές ομάδες κατεγράφησαν μεταστάσεις στο 6,6%, 10,9% και 15,8% των ασθενών αντίστοιχα, καθ’ όλη τη διάρκεια της παρακολουθήσεως τους.

Ακολούθως, έγινε σύγκριση του χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε μεταξύ του χειρουργείου και εμφάνισης της πρώτης μετάστασης, εάν αυτό συνέβη.

Η έρευνα του μητρώου ασθενών του κέντρου «Πρόληψις» για ένα χρονικό ορίζοντα 5 ετών μετά την επέμβαση, κατέδειξε ότι οι ασθενείς της 1ης ομάδας εμφάνισαν την πρώτη μετάσταση σε ένα ποσοστό 33%, ενώ αντίστοιχα τα ποσοστά για την 2η και 3η ομάδα διαμορφώθηκαν στο 53% και στο 65% αντιστοίχως.

Συμπερασματικά καταλήγουμε με βεβαιότητα στη διαπίστωση ότι ο πρώιμος εντοπισμός και η πρώιμη αντιμετώπιση της νόσου μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης μετάστασης ή επιβραδύνουν την εμφάνιση μετάστασης. Άρα, εξασφαλίζεται καλύτερη ποιότητα ζωής της ασθενούς!!!
Αυτή η δυνατότητα εξασφαλίζεται μόνο, με το σωστό περιοδικό μαστογραφικό έλεγχο.

Το Διαγνωστικό Κέντρο «Πρόληψις» πιστεύει ότι με αυτή την απάντηση στο δημοσίευμα «Η μαστογραφία υπό αμφισβήτηση!» βοηθά το γυναικείο πληθυσμό να κατανοήσει το θέμα.

Επιστημονική Επιτροπή του Διαγνωστικού Κέντρου «Πρόληψις»
ΣΕΒΑΣΤΕΙΑΣ 1 & ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 88Α, ΑΘΗΝΑ 115 28
ΤΗΛ.: 210 7483110, FAX: 210 7483189, E-MAIL: prolipsismed@gmail.com
Website: www.prolipsismed.gr

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Ο φόβος του καρκίνου μπορεί να οδηγήσει σε αναίτιες επεμβάσεις μαστού. Η σημασία της δεύτερης ιατρικής γνώμης.




Ι. Φύσσας. Σ. Βασίλαρος

Ο λόγος που πρέπει να χειρουργείται ένας μαστός, πέρα από τις αισθητικές επεμβάσεις, είναι ο φόβος του καρκίνου. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος επεμβάσεως. Η πιθανότητα καρκίνου μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο χειρουργείο, ακόμη και σε περιπτώσεις ογκιδίων που κανένα πραγματικό κίνδυνο δεν υποκρύπτουν.
Συχνά ακούγονται εκφράσεις του τύπου: « Είναι επείγον, πρέπει να μπεις αμέσως στο νοσοκομείο, χθες έπρεπε να το είχες βγάλει, κλπ.» κι όμως στο μαστό δεν υπάρχουν επείγοντα που να σχετίζονται με τον καρκίνο. Τίποτα το επείγον δεν έχει μια απλή κύστη του μαστού ή ένα μικρό ινοαδένωμα και μάλιστα, ούτε καν χρειάζονται χειρουργείο. Όμως αν κάποιος τα χαρακτηρίσει «ύποπτα για κακοήθεια», τότε μπορεί να ακολουθήσει μια αδικαιολόγητη επέμβαση, εκτός κι αν η γυναίκα αναζητήσει και μια δεύτερη γνώμη.
Δεν μπορεί να δικαιολογήσει κανείς το επείγον από ιατρική άποψη, ακόμη κι όταν πρόκειται για διαγνωσμένο καρκίνο μαστού, διότι γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος συνήθως προϋπάρχει για χρόνια πριν διαγνωστεί και συνεπώς μια καθυστέρηση λίγων ημερών, ώστε να ελεγχθεί πρώτα η ασθενής για πιθανές μεταστάσεις προτού χειρουργηθεί, όχι μόνο δεν είναι βλαπτική αλλά μπορεί και να βοηθήσει σημαντικά. Γιατί αν υπάρχουν μεταστάσεις σε ζωτικά όργανα, τότε οποιαδήποτε μεγάλη επέμβαση στο μαστό, δε μπορεί πλέον να στοχεύει σε ίαση. Μια απλή βιοψία είναι αρκετή για την ταυτοποίηση ενός όγκου, ούτως ώστε να αντιμετωπισθεί με κάποια εξατομικευμένη θεραπεία. Οι εξετάσεις αναζήτησης πιθανών μεταστάσεων επιβάλλεται να γίνονται πριν από τη θεραπευτική επέμβαση.
Απλές κύστεις μαστού, μικρά ινοαδενώματα και αθώες ινοκυστικές αλλοιώσεις, συντελούν κάθε μέρα παγκοσμίως, στην τροφοδοσία μιας ιατρικής δραστηριότητας, γεμάτη από περιττές βιοψίες μαστού. Μεγάλος αριθμός γυναικών ταλαιπωρούνται εκτιθέμενες αναίτια στους πιθανούς κινδύνους αχρείαστων επεμβάσεων, επιβαρύνοντας άσκοπα τις ίδιες και τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
 Ας συγκρίνουμε υποθετικά την επιστημονική υπευθυνότητα δύο κέντρων μαστού.  Στο κέντρο Α χειρουργήθηκαν 150 ασθενείς εκ των οποίων οι 100 (66%) αποδείχθηκε ότι είχαν καρκίνο του μαστού.
Στο κέντρο Β χειρουργήθηκαν 1500 ασθενείς και όμως πάλι 100 με καρκίνο (6,6%).
Οι αξιολογήσεις και τα συμπεράσματα δικά σας...
Συνεπώς ο μεγάλος αριθμός χειρουργείων δεν είναι ένα ασφαλές κριτήριο. Αυτό που πρώτα έχει αξία για την αξιολόγηση της επιστημονικής υπευθυνότητας, είναι το ποσοστό των καρκίνων σε σχέση με το σύνολο των επεμβάσεων που έγιναν.
Κι εδώ θα έπρεπε να επέμβει το υπουργείο υγείας, οι ιατρικοί σύλλογοι αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες, θεσπίζοντας κριτήρια ποιότητος αλλά και ορθότητος των ενδείξεων για επέμβαση. Είναι τόσο απλό όσο μια απλή διαίρεση: 
(Αριθμός καρκίνων μαστού που χειρουργήθηκαν / Σύνολο επεμβάσεων μαστού) Χ 100 %. 
Όσο πιο μεγάλο βγαίνει αυτό το κλάσμα, τόσο πιο σωστό είναι ένα κέντρο μαστού. Στις σοβαρές χώρες αν το κλάσμα αυτό είναι πολύ μικρό, οι χειρουργοί χάνουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
Και για να μην είμαστε μόνο επικριτικοί, ας επαναλάβουμε τις βασικές ενδείξεις επεμβάσεων στο μαστό:
·         Οι απλές κύστεις του μαστού δεν απαιτούν επέμβαση παρά μόνο απλή παρακέντηση. Η πιθανότητα να κρύβει καρκίνο μια κύστη είναι μηδαμινή: αφορά  μόνο στις πολύ σπάνιες περιπτώσεις όπου το περιεχόμενο της κύστεως είναι αιμορραγικό ή υπάρχει και ογκίδιο μέσα ή γύρω της, πράγμα που συνήθως φαίνεται εύκολα στο υπερηχογράφημα (μικτές κύστεις).
·         Τα συνήθη ινοαδενώματα δεν εξαλλάσσονται σε καρκίνο. Χειρουργούνται μόνο αν μεγαλώνουν γρήγορα  και ξεπερνούν τα 2 εκ. γιατί μπορεί εξ αρχής να μην είναι ινοαδενώματα αλλά φυλλοειδείς όγκοι που έχουν τη δυνατότητα κακοήθους εξαλλαγής.
·         Τα θηλώματα πρέπει να χειρουργούνται γιατί μπορεί να εξελιχθούν σε κακοήθεις βλάβες.
·         Οι ομαλές και καλοήθεις αποτιτανώσεις δε δικαιολογούν επέμβαση.
·         Οι άτυπες συρρέουσες μικροαποτιτανώσεις ναι, γιατί μπορεί να κρύβουν κακοήθεια.
·         Όταν υπάρχουν μεταστάσεις δεν δικαιολογούνται μεγάλες επεμβάσεις στο μαστό και στη μασχάλη . 

Γι αυτό κυρίες και δεσποινίδες, για οποιοδήποτε θέμα μαστού, σας συνιστούμε να παίρνετε πάντα μια δεύτερη ή και τρίτη γνώμη, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ακούτε τη φράση «είναι επείγον». Αναζητήστε γιατρούς που δεν χειρουργούν «εύκολα». Καλή επιτυχία.


Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Η «Οδύσσεια» του Robert Wilson

Δεν είμαι κριτικός και δεν θα τολμούσα να αμφισβητήσω το παγκοσμίως γνωστό έργο του Robert Wilson.
Είμαι ένας από τους Έλληνες εκείνους που συνεχίζουν να είναι υπερήφανοι για τις ρίζες τους, ακόμα και σήμερα.
Τα Ομηρικά έπη θεωρούνται τα πλέον ιερά από εμάς και παγκοσμίως, όχι για την πλοκή τους. Ξεχωρίζουν ως εκπαιδευτικό υλικό, διατυπώνουν υψηλές έννοιες και προβάλουν εικόνες ασύλληπτου κάλλους, με αριστοτεχνική δεινότητα μιας γλώσσας που ακόμα και σήμερα υπάρχει στη λαλιά μας.
Πιστεύω ότι ο κύριος Wilson, επέλεξε την Οδύσσεια για κράχτη. Θα μπορούσε ο ίδιος και οι συνεργάτες του, να επιδείξουν την εξαιρετική τέχνη τους, χρησιμοποιώντας πλοκή κάποιου άλλου παγκοσμίως γνωστού αριστουργήματος.
Η ικανότητα εκείνου που θέλει να ασχοληθεί με τον Όμηρο, είναι να προβάλει το λόγο, γιατί αυτός είναι ο θησαυρός.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ " ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ"

Τα πεζά αφηγήματα του Σταμάτη Βασίλαρου αναφέρονται σε προσωπικά βιώματα, από τα μαθητικά του χρόνια στο Κάιρο μέχρι σήμερα. Ένα μέρος αυτών των αφηγημάτων συγκροτεί την ανά χείρας έκδοση, «Το Δελφίνι και άλλα διηγήματα». Πρόκειται για μια ειλικρινή και εξομολογητική αφήγηση ζωής, πηγή απόλαυσης και έμπνευσης για τον σημερινό αναγνώστη. Ο συγγραφέας επιδίδεται εξίσου επιτυχώς με την άλλη του ιδιότητα -εκείνη του ιατρού- στην παρηγορία ψυχών και σωμάτων.

Βασιλική Πέτσα
 Δημοσιεύτηκε στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ



"Κρίμα που δεν μένεις. Θα γινόσουν καλός έμπορας, όπως ο πατέρας σου. Αλλά γίνε ένας καλός γιατρός. Αξίζει περισσότερο".
Ήταν η πρώτη φορά που τον είδα να σηκώνεται από το γραφείο και να με συνοδεύει ώς την πόρτα. Καθώς περπατούσαμε στον διάδρομο, έπιασε ένα πακέτο με χουρμάδες και ένα δεύτερο με αποξηραμένα κομμάτια μπανάνας, τα έβαλε σε μια σακούλα και μου τα προσέφερε.
"Πάρε αυτούς τους αιγυπτιακούς καρπούς, φίλε μου, για να θυμάσαι αυτόν τον άγιο τόπο όπου μεγάλωσες".
Τα πεζά αφηγήματα του Σταμάτη Βασίλαρου αναφέρονται σε προσωπικά βιώματα, από τα μαθητικά του χρόνια στο Κάιρο μέχρι σήμερα. Ένα μέρος αυτών των αφηγημάτων συγκροτεί την ανά χείρας έκδοση, "Το Δελφίνι και άλλα διηγήματα".
Πρόκειται για μια ειλικρινή και εξομολογητική αφήγηση ζωής, πηγή απόλαυσης και έμπνευσης για τον σημερινό αναγνώστη. Ο Βασίλαρος-συγγραφέας επιδίδεται εξίσου επιτυχώς με τον Βασίλαρο-ιατρό στην παρηγορία ψυχών και σωμάτων.

Χαρίκλεια Δημακοπούλου
Αναρτήθηκε στο www.biblionet.gr



Όταν η επιστήμη συναντά την λογοτεχνία και η  «ποίηση»  διασταυρώνεται με τα μονοπάτια της καθημερινότητάς μας… Τότε το χειρουργικό νυστέρι μπορεί και να μετατραπεί σε πένα λυτρωτική,  τιθασεύοντας της ψυχής τις τρικυμίες  μα και…του πνεύματος τις ανησυχίες…
Το « Μοναχικό δέντρο »  θα μπορούσε να ήταν κι ένας άλλος τίτλος του βιβλίου που πρόσφατα, εκδόθηκε από την ΕΣΤΙΑ.
« Το δελφίνι και άλλα διηγήματα » του Ικάριου καταξιωμένου επιστήμονα – Γιατρού κ. Σταμάτη Βασίλαρου,  έρχεται να προστεθεί στους πνευματικούς θησαυρούς της μικρής  «μυθικής» Ικαριάς μας…
Το «Μοναχικό δέντρο» καθόλου τυχαία η πρόταση,  είναι και ο ομώνυμος πίνακας που κοσμεί το εξώφυλλο, έργο του μεγάλου Γερμανού ζωγράφου, Χέρμαν Μπλάουτ, στη μνήμη του οποίου  ο συγγραφέας αφιερώνει τούτο το έργο…
Ποιος είπε λοιπόν πως δεν υπάρχει Ιδανική Πολιτεία; …
Μέγα Ψέμα!
Τι κι αν το νέο το ‘φεραν, οι ταλαίπωροι εκείνοι οδοιπόροι που όλη των τη ζωή πάλευαν μάταια να την συναντήσουν…
Τι κι αν πασχίζουν με όλα τα μέσα θεμιτά κι αθέμιτα να μας πείσουν πως άδικος θάναι ο κόπος…
Τι κι αν κι εσύ τώρα σκέπτεσαι πως έτσι θα βαδίζουμε συνεχώς και αενάως μέσα στην χαοτική τούτη Πολιτεία με νάυλον υλικά, πλαστικοποιημένη όλη μας τη ζωή,  αναγράφοντας  απαραίτητα μόνο την ημερομηνία λήξης…
Μέγα ψέμα! Το δελφίνι…περί του αντιθέτου,  μας βεβαιώνει και είναι αυτό πιότερο που μας παρηγορεί…
Οι μυρωδιές από τα μπαχάρια των αγορών του Καϊρου, ανακατεμένες, με την αρμύρα του Ικάριου πελάγου, της ρήγανης και του πεύκου  και με τον αέρα πρύμα, μας πηγαίνουν για τ’ αλλού… Μπράβο! λοιπόν σε τέτοιο καπετάνιο…
Οι παρουσίες της θείας Φώτως, του Αλέκου,της Ασημινιώς και της Φουρνιωτίνας Μάνας, του Θεσσαλονικιού ταξιτζή αλλά και του Ρόμπερτ (πόσο μου θυμίζει  τον δικό μας Ζορμπά!!!), του Βαγγέλη…:  ακούραστοι συνταξιδιώτες,  μας συντροφεύουν ως το τελευταίο λιμάνι του ταξιδιού…
Και προς το τέλος του βιβλίου ακόμα μία έκπληξη…είναι εκεί ακριβώς όπου ο Ικάριος συγγραφέας αποκαλύπτει ( θελημένα ή αθέλητα) την βαθύτερη  «Ομηρική» του φιλοσοφική διάθεση…όταν λέει «ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙΣ την αγάπη σου. Μπορεί να προκαλέσεις  ζήλια ή φθόνο….»  Στην ραψωδία ε΄: ο Ερμής φέρνει το μήνυμα των θεών στην Καλυψώ, για να αφήσει επιτέλους τον Οδυσσέα να συνεχίσει το ταξίδι του…εκείνη φανερά εκνευρισμένη:
<<Σκληροί που είστε εσείς οι θεοί…και ζηλόφθονοι, αφού ακόμα κι εμένα ζηλεύετε και θέλετε να μου πάρετε ό,τι αγαπώ…>>…να λοιπόν!!! που ακόμα κι οι θεοί ζηλεύουν…
Κλείνοντας το βιβλίο ένα γλυκό-πικρό  χαμόγελο και μια σκέψη του Χρόνη Μίσιου ανεβαίνει αυθόρμητα, ποιός  ξέρει από τι βάθη…
<< …Τώρα αφού διάβασα πολλά, έμαθα κι έζησα πολλά, κατάλαβα πόσο μοναχικός αλλά και μοναδικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη…>>

Χαρούλα Κοτσάνη
Δημοσιεύτηκε στην στήλη:παρουσιάσεις του Ikariamag.


30/12/2012
«…Η γραφή σου χειμαρρώδης, αφήγηση αβίαστη και ξενάγηση στις αναμνήσεις σου (αναμνήσεις ενός γιατρού) με λογοτεχνική άνεση και απλότητα.
Πολλά κοινά βρήκα στις αναμνήσεις σου από την Αίγυπτο, όλοι είχαμε κάποια θεία , κουμπάρα ή γειτόνισσα Φώτω, και το  Μούσκυ  με τις μυρωδιές του ήταν ο καθημερινός μου δρόμος όταν είχα αναλάβει τα ηνία του «μαγαζιού» μας στο Μπεν Ελ Σουρέν. Πώς να μη με αγγίξουν τα γραφόμενά σου;
Ο Γείτονας, το περιστατικό που διηγείσαι σαν γιατρός πιά, μου θύμισε τον Άξελ Μούντε (Σουηδός, γιατρός) όπου στο βιβλίο του «Το χρονικό του Σαν Μικέλε» κάπου γράφει πως ένοιωθε τον Θάνατο (τον Χάρο γράφεις εσύ) να κάθεται απέναντί του στο τραπέζι και πότε να είναι ο ένας νικητής και πότε ο άλλος. Είναι ο μόνιμος σύντροφος και αντίπαλος των γιατρών….
Μα και οι υπόλοιπες αφηγήσεις σου μου έδειξαν ένα Τάκη ευαίσθητο, συγκροτημένο πολιτικά, και πικραμένο από την ηγεσία χθεσινή και μελλοντική.   Το   Δελφίνι…Ποίημα σκέτο.
Πάντως μου χάρισες μερικές ευχάριστες ώρες, ευφρόσυνες και αποκαλυπτικές τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τον διπλανό μας.
Να’σαι καλά και περιμένω κάποιο νέο σου βιβλίο, ίσως με τον τίτλο “Ένας γιατρός θυμάται”…»

23/12/2012
«…Χάρηκα ιδιαίτερα που  διηγείστε τη ζωή σε πραγματικό χρόνο και τόπο. Ο λόγος σας έχει ευγένεια, τρυφερότητα, κάποτε χιούμορ και πάντα υπερηφάνεια για την πορεία σας και για τους ανθρώπους – ήρωές σας. Για αυτό και η γραφή σας συγκινεί, όχι νοσταλγικά, αλλά με αίσθηση ψυχικής και συναισθηματικής δικαιοσύνης και αγάπης…»

3/12/2012
«...Αυτά δεν είναι διηγήματα˙ είναι αυτοβιογραφικά  ‘στιγμιότυπα’ ενός ανθρώπου, που με έμφυτο ανθρωπισμό και άφατη καλοσύνη κινήθηκε στο χρόνο όχι μόνο ως “ευαίσθητος αποδέκτης απλών γεγονότων της καθημερινότητας”, αλλά και ως βαθύς γνώστης της ανθρώπινης φύσης, της σωματικής ως γιατρός, και της ψυχοπνευματικής ως φιλόσοφος... »
 
28/11/2012
«...Ομολογώ ότι μόλις το έλαβα δεν το άφησα από τα χέρια μου, μέχρι να το τελειώσω. Είναι ευκολοδιάβαστο και τραβάει το ενδιαφέρον.
Αναγνώρισα μέσα από τις γραμμές του έναν ευαίσθητο λογοτέχνη, έναν συνειδητοποιημένο αγωνιστή για την επικράτηση της αξιοκρατίας και της αξιοσύνης στη χώρα, έναν ανθρωπιστή γιατρό που το μέλημά του ήταν η αποκατάσταση της υγείας των ασθενών του... »

21/11/2012
«…Διαβάζοντας τα Διηγήματα-Αφηγήματα του Γιατρού-Λογοτέχνη Σταμάτη Βασίλαρου, άνετα διαπιστώνει κανείς ότι ο συγγραφέας αποτύπωσε στο χαρτί, με μια υπερβατική, θα έλεγα, λογοτεχνική δεινότητα, βιωματικές εμπειρίες του, από τα μαθητικά του χρόνια που έζησε στο Κάιρο, και σε όλη την μετέπειτα πορεία της ζωής του στο μακρύ Οδοιπορικό της Γνώσης, μέχρι και της οικοδόμησης της προσωπικότητας του διακεκριμένου Χειρουργού, με τις πολλές διακρίσεις και την πλούσια και πολύτιμη προσφορά του στην Επιστήμη και στην Κοινωνία.
Όπως στον Ποιητικό λόγο του, έτσι και στα Αφηγήματα του, ο Σταμάτης Βασίλαρος, με τη στοχαστική του διάθεση, τον διαλογισμό του, αποτελέσματα προφανώς βιωματικής και συναισθηματικής φόρτισης, προβάλλει τον «Άνθρωπο» που κυριαρχεί σχεδόν σε όλη τη γραφή του, ως κύριο θεματικό στοιχείο ….»

6/11/2012
«...Έντονα βιωματικά και θερμά συναισθηματικά τα αφηγήματα που περιλαμβάνονται αποκαλύπτουν ένα ήθος και ύφος που είναι ότι ακριβώς λείπει στον καιρό μας. Βαθιά ανθρώπινα, πραγματική παρηγορία ψυχών και σωμάτων, όπως πολύ ωραία λέτε, μπορούν, κρίνω, να σταθούν ως ανάχωμα στην καθημερινή χυδαιότητα που ζούμε... »



Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

"ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΑ ΝΕΡΑ"

Η  Βασιλεία Παπακώστα, με Ικαριώτικες ρίζες από τη μητέρα της, μαθήτρια Α΄ τάξης του Πειραματικού Γυμνασίου Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, αποφάσισε στα πλαίσια εργασιών της σχολής, να διαφημίσει τα λουτρά της Ικαρίας με το δικό της τρόπο, υπό τον τίτλο «Τα θαυματουργά νερά». Μπορείτε να το απολαύσετε στο link   


Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Προ ημερών δημοσιεύθηκε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανταπόκριση απο τη Βρετανική εφημερίδα Daily Mail σχετικά με το εμβόλιο που καταπολεμά το 90% των καρκίνων.
Με απορία βλέπουμε στο διαδίκτυο yahοo να αναφέρεται οτι δοκιμάστηκε αυτό το εμβόλιο σε ανθρώπους για πρώτη φορά. Οι μεν ξένοι μπορεί να έχουν κάποια δικαιολογία να μας αγνοούν, αλλά νιώθουμε μεγάλη λύπη, όταν τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ξέχασαν το μεγάλο θόρυβο που έγινε με τη συνεργασία Αποστολοπούλου-Βασίλαρου το Δεκέμβριο του 1997.
Για να υπενθυμίσουμε σε εσάς και τους αναγνώστες σας, με την άδεια του Ε.Ο.Φ. εμβολιάστηκαν 31 ασθενείς με καρκίνο του μαστού, με το ίδιο εμβόλιο που αναφέρουν σήμερα οι Ισραηλινοί, και διακόπηκε λόγω της απαράδεκτης αντίδρασης του ιατρικού κατεστημένου της χώρας μας.
Τα αποτελέσματα των  5 πρώτων ετών δημοσιεύτηκαν στις 15/06/2006  στο Breast Cancer Research http://breast-cancer-research.com/search/results?terms=breast%20cancer%20apostolopoulos%20vasso
Η παρακολούθηση της ομάδας αυτών των ασθενών συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, ενώ επίκειται  δημοσίευση των νέων αποτελεσμάτων.

Πώς είναι δυνατό μέσα σε αυτή την κατάσταση της ύφεσης και ταπείνωσης που ζούμε, να μην υπάρχει έστω μία φωνή να προβάλλει και κάποια ουσιαστική ελληνική πρωτιά;