Οι άνθρωποι ανά τον κόσμο παίρνουν δραστικά μέτρα για να κόψουν το κάπνισμα

10 Ιουνίου 2009

Η Ελληνική Αντικαρκινική Δράση από το 1990, έτος ιδρύσεως της, έχει σαν πρωταρχικό της στόχο, την ενημέρωση του κοινού για την παθογόνο δράση του καπνίσματος. Μεταξύ των άλλων, από το 1994 και ανά διετία, οργανώνει Διεθνές Αντικαπνιστικό Φεστιβάλ Νέων. Όπως είναι αντιληπτό, η απόφαση του Υπουργείου Υγείας να εφαρμόσει με αποφασιστικότητα παλαιές και νέες αντικαπνιστικές διατάξεις, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους με την ελπίδα ότι με την πάροδο του χρόνου, τα διάφορα κενά που επισημαίνονται θα καλυφθούν.
Με τις επόμενες παραγράφους, στοχεύουμε να ενημερώσουμε το κοινό τι γίνεται στα κράτη – μέλη της Ευρώπης και αλλού.
Το κάπνισμα έχει ήδη γίνει μια τεράστια αιτία θανάτου στις χώρες της ΕΕ, η οποία ακολουθώντας την πρώτη της καμπάνια κατά του καπνίσματος που έγινε το Μάρτιο του 2005 υπό τον τίτλο “ΒΟΗΘΕΙΑ – Για μια ζωή χωρίς καπνό”, την Παγκόσμια Ημέρα κατά του καπνίσματος, άρχισε τη δεύτερή της καμπάνια μέσω της τηλεόρασης στις χώρες της ΕΕ. Αρχίζοντας από την 31η Μαΐου, τρεις χιουμοριστικές διαφημίσεις στόχευαν στην πρόληψη κατά του καπνίσματος και της διακοπής αυτού και χρηματοδοτούνται από την ΕΕ. Θα μεταδίδονται συνεχώς για ένα μήνα σε πάνω από 100 τηλεοπτικά δίκτυα μεταξύ των χωρών – μελών. Αυτές οι τηλεοπτικές διαφημίσεις θα επαναπροβληθούν το Σεπτέμβριο για να αφήσουν στους τηλεθεατές μια βαθύτερη εντύπωση.
Ας δούμε τι γίνεται σε μερικές από τις άλλες χώρες.
Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά καπνιστών στην ΕΕ, με περίπου 45% του ενήλικου πληθυσμού να καπνίζει. Περίπου 20.000 Έλληνες πεθαίνουν το χρόνο από προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το κάπνισμα. Επιπλέον, κάθε τουρίστας που επισκέπτεται την Ελλάδα, θα βρει τη χώρα σαν ένα παράδεισο καπνιστών, όπου μετά βίας υπάρχουν νομικοί περιορισμοί σε εφαρμογή εναντίον των καπνιστών. Παρόλα αυτά, οι “καλές” αυτές “ημέρες” θα σταματήσουν σύντομα. Αρχής γενομένης από την 1η Ιουλίου, η Ελλάδα θα θέσει ένα νέο νόμο σε εφαρμογή για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.
Στην Γαλλία η κατανάλωση τσιγάρων έπεσε κάπως, αλλά η χρήση καπνού παρέμεινε σε κάποιο βαθμό υψηλή μεταξύ του ευρύτερου κοινού. Η απαγόρευση του καπνίσματος είναι μια αληθινή πρόκληση όπου η Γαλλία αντιμετωπίζει, καθώς υπάρχουν περίπου 66.000 άνθρωποι που πεθαίνουν ετησίως στη χώρα, από ασθένειες που συνδέονται με το κάπνισμα. Μεταξύ όλων των αντρών, το 21% των πρώιμων θανάτων σχετίζονται με το κάπνισμα, ενώ το νούμερο για όλες τις γυναίκες είναι 3%. Εν όψει αυτού, η Γαλλία θα λανσάρει μια σειρά από δημόσιες δραστηριότητες, ξεκινώντας από την 31 Μαΐου, για να βοηθήσει τους ανθρώπους να μείνουν μακριά από το κάπνισμα.
Στην Ιαπωνία σχεδόν το 40% όλων των ενηλίκων αντρών καπνίζει. Ωστόσο, καθώς κυβερνητικά και μη κυβερνητικά μέτρα αναπτύσσονται σταδιακά, ολοένα αυξανόμενος μικρότερος χώρος μένει για τους καπνιστές. Στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να καπνίσεις ένα τσιγάρο οπουδήποτε στην Ιαπωνία. Ενώ περίμεναν το τραίνο, επιτρεπόταν στους καπνιστές να καπνίσουν ένα τσιγάρο στο χώρο καπνιστών της πλατφόρμας. Αλλά από τον Απρίλιο φέτος, μια ταμπέλα απαγόρευσης του καπνίσματος έχει τοποθετηθεί σε περίπου 200 σταθμούς στο Τόκιο. Στην Ιαπωνία, το κάπνισμα απαγορεύεται στους δρόμους σε πολλά μέρη. Πολλοί Ιαπωνικοί νόμοι επιβάλλουν περιορισμούς του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.
Στη Ρωσία περίπου το 50 με 70% των ανδρών καπνίζει, παραπάνω από 3 φορές μεγαλύτερο από τον αριθμό των γυναικών καπνιστών. Περίπου 1.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα πρόωρα από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα. Ο επικεφαλής της Επιτροπής Προστασίας Υγείας της Ντούμα, είπε στις 29 Μαΐου ότι το πρόβλημα του καπνίσματος είναι πολύ σοβαρό στη Ρωσία και η κυβέρνηση θα πάρει αποτελεσματικά μέτρα για να το μειώσει.

ΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΛΕΜΦΑΔΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

16 Μαρτίου 2009

Ο καρκίνος του μαστού είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα υγείας του γυναικείου πληθυσμού. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα σήμερα, είναι πολύ καλύτερα, λόγω των εντυπωσιακών προόδων που έγιναν τόσο στην διάγνωση, όσο και στην θεραπεία.
Από διάφορες επιδημιολογικές και γονιδιακές μελέτες που έγιναν, αποκτήσαμε σημαντικές γνώσεις για την ιστορία της νόσου και γενικά τη συμπεριφορά της. Συνδυαζόμενες αυτές οι γνώσεις με τα διαγνωστικά μέσα που διαθέτουμε, μας δίνεται η δυνατότητα να εντοπίσουμε τη νόσο σε πολύ πρώιμο στάδιο, πριν ακόμα εμφανιστεί κλινικά. Και μόνο αυτό το γεγονός, βελτιώνει σημαντικά την επιβίωση των ασθενών, η οποία είναι απόλυτα συνυφασμένη με την έγκαιρο διάγνωσή της.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου που εντοπίζεται μόνο στο μαστό ή και στη μασχάλη, είναι βασικά χειρουργική. Ανάλογα δε με το μέγεθος του όγκου, την θετικότητα ή όχι των μασχαλιαίων λεμφαδένων και διαφόρων άλλων ιστολογικών και βιολογικών παραμέτρων, πιθανώς να προταθούν και άλλα συμπληρωματικά θεραπευτικά σχήματα. Αυτά είναι ακτινοθεραπευτικά, χημειοθεραπευτικά, ορμονοθεραπευτικά, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό.
Η χειρουργική θεραπεία διαχωρίζεται στη χειρουργική του μαστού και στη χειρουργική των λεμφαδένων. Η χειρουργική του μαστού έχει σαν βασικό στόχο την εξαίρεση του αρχικού όγκου, αφαιρώντας ταυτόχρονα μια υγιή ζώνη ιστού, ικανοποιητικού πλάτους περί αυτόν. Υπήρξε μια τάση κατά το παρελθόν αφαίρεσης όσο το δυνατόν μικρότερου τμήματος του μαστού. Παλαιότερα, όταν ο όγκος είχε έστω και πολύ μικρές διαστάσεις ο μαστός αφαιρείτο. Προοδευτικά και παρακολουθώντας τις ασθενείς δια τυχόν εμφάνιση ή όχι υποτροπών, αλλά και με τη βοήθεια της ακτινοθεραπείας, επικράτησαν όπου αυτό είναι δυνατόν, επεμβάσεις διαφύλαξης του μαστού.
Αναπόσπαστο μέρος της χειρουργικής του μαστού, ήταν ο λεμφαδενικός καθαρισμός της μασχάλης. Αυτό εκτελείτο με σχολαστικότητα γιατί ένας από τους δρόμους διασποράς της νόσου, είναι το λεμφικό σύστημα. Τα καρκινικά κύτταρα μεταφέρονται δια μέσου των λεμφαγγείων, κατά προτίμηση στους λεμφαδένες της μασχάλης. Η πιθανότις να υπάρχουν παθολογικά κύτταρα στους λεμφαδένες αυξάνεται παράλληλα με το μέγεθος του όγκου. Ασθενής με αψηλάφητο όγκο, έχει μια πιθανότητα μόνο 1 – 2% να έχει διηθημένους λεμφαδένες στη μασχάλη. Αντίθετα, το ποσοστό αυτό μπορεί να ξεπεράσει και το 50% αν ο όγκος έχει διάμετρο μεγαλύτερη των 3 εκ.
Όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ασθενών, οι οποίες κατά την κλινική εξέταση δεν έχουν ψηλαφητούς λεμφαδένες στη μασχάλη. Επειδή αυτές έχουν περιορισμένο κίνδυνο να έχουν διηθημένους λεμφαδένες εάν μάλιστα έχουν μικρούς όγκους, είναι δυνατόν να υποβληθούν σε έναν άσκοπο λεμφαδενικό καθαρισμό, κινδυνεύοντας να εμφανίσουν μετεγχειρητικά επιπλοκές.
Μια επέμβαση στη μασχάλη, χειρουργική ή ακτινοθεραπευτική, μεμονωμένη ή σε συνδυασμό με την άλλη, δεν είναι άμοιρη προβλημάτων. Εάν ο λεμφαδενικός καθαρισμός της μασχάλης είναι πλήρης, τότε ένα 30 – 40% των ασθενών είναι δυνατόν να παρουσιάσουν διάφορα προβλήματα στο σύστοιχο ώμο και άνω άκρο. Τα προβλήματα αυτά είναι πόνος, οίδημα, μούδιασμα ή μυϊκή αδυναμία.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι είναι πολύ βαρύ για την ασθενή να αντιμετωπίσει σοβαρές ή έστω και απλές μετεγχειρητικές επιπλοκές στον ώμο και στο χέρι της, όταν αποδειχτεί από την ιστολογική εξέταση, ότι όλοι οι λεμφαδένες που αφαιρέθηκαν ήταν υγιείς και ότι έγινε μια άσκοπη επέμβαση.
Πώς θα αποδείξουμε όμως ότι η ασθενής δεν έχει πρόβλημα στη μασχάλη και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται χειρουργική παρέμβαση στην περιοχή; Είναι γνωστό ότι η λέμφος, φεύγοντας από τον μαστό για να προχωρήσει στην μασχάλη, περνά από ορισμένους λεμφαδένες που βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδό της, κοντά στο μαστό. Αυτοί είναι οι φρουροί λεμφαδένες. Εάν μπορούμε να τους εντοπίσουμε και να τους εξετάσουμε, τότε εφόσον αποδειχτεί ότι δεν έχουν δεχτεί κακοήθη κύτταρα, μας οδηγεί στην απόφαση να μην γίνει λεμφαδενικός καθαρισμός, θεωρώντας και τους υπόλοιπους λεμφαδένες ελεύθερους νόσου.
Ο εντοπισμός τους γίνεται με δύο μεθόδους, οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό. Η μια είναι ραδιοϊσοτοπική και η άλλη χρωματική μέθοδος.
Στην πρώτη, γίνεται ένεση ραδιενεργού υλικό στον μαστό, στην περιοχή του όγκου, την παραμονή της επέμβασης. Η ουσία αυτή, ακολουθώντας τη λέμφο, καθηλώνεται στους πρώτους λεμφαδένες της μασχάλης, τους φρουρούς, δίνοντας σήμα μέσω ενός ειδικού ανιχνευτή που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
Στην δεύτερη, τη χρωματική μέθοδο, αμέσως πριν την έναρξη του χειρουργείου γίνεται ένεση χρωστικής ουσίας περί τον όγκο του μαστού, η οποία δια της λέμφου εναποτίθεται στους φρουρούς λεμφαδένες, τους οποίους χρωματίζει.
Η όλη διαδικασία του εντοπισμού διευκολύνεται όταν εφαρμόζονται ταυτόχρονα και οι δύο μέθοδοι. Με αυτόν τον τρόπο σε συνδυασμό και με την εμπειρία που αποκτάται από τον χειρουργό, είναι εύκολο να βρεθούν και να αφαιρεθούν οι λεμφαδένες. Γίνεται προσπάθεια να αφαιρούνται περισσότεροι του ενός. Ιδανικός αριθμός αφαιρουμένων λεμφαδένων είναι 3-4, προκειμένου να έχουμε αξιόπιστη πληροφορία. Αυτοί εξετάζονται με ταχεία μέθοδο, ενώ η ασθενής βρίσκεται υπό νάρκωση. Εάν η απάντηση είναι θετική, δηλαδή ότι υπάρχουν μεταστατικά κύτταρα στους εξετασθέντες φρουρούς λεμφαδένες, τότε γίνεται λεμφαδενικός καθαρισμός. Εάν η απάντηση είναι αρνητική, τότε η μασχάλη μένει ανέπαφη και η ασθενής δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων επιπλοκών.
Στο διαγνωστικό κέντρο «Πρόληψις» έχουν γίνει μέχρι σήμερα 400 περιπτώσεις αξιολόγησης φρουρών λεμφαδένων. Όλες οι ασθενείς είχαν όγκο όχι μεγαλύτερο των 2,5εκ. Κατά δε την κλινική εξέταση δεν υπήρχαν ψηλαφητά ευρήματα στη μασχάλη τους. Στις ασθενείς όπου δεν έγινε λεμφαδενικός καθαρισμός λόγω αρνητικότητας των φρουρών λεμφαδένων, μόνο μια παρουσίασε υποτροπή της νόσου στη μασχάλη. Αυτό διαγνώστηκε μερικούς μήνες μετά το χειρουργείο και σε αυτή την ασθενή έγινε ένας καθυστερημένος λεμφαδενικός καθαρισμός, με άριστα αποτελέσματα.
Η αξιολόγηση των φρουρών λεμφαδένων στην χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, είναι μια καθιερωμένη πρακτική στο εξωτερικό. Η σωστή εφαρμογή της από έμπειρους χειρουργούς, προστατεύει μεγάλο αριθμό γυναικών με χειρουργήσιμο πρώιμο καρκίνο του μαστού, από μια άσκοπη επέμβαση μασχάλης, που έχει μια αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης σοβαρών ανεπιθύμητων επιπλοκών.

Οι γυναίκες πιο ευάλωτες στην καρκινογένεση από το τσιγάρο

Αθήνα, 5 Μαΐου 2009

Σύμφωνα με νέα αποτελέσματα Ελβετών ερευνητών, που μελέτησαν ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, οι οποίοι νοσηλεύθηκαν στο St. Gallen από το 2000 έως το 2005, βρήκαν ότι οι γυναίκες, παρόλον ότι είχαν καπνίσει κατά μέσο όρο σημαντικά λιγότερο από τους άνδρες, παρουσίασαν μεγαλύτερη ευαισθησία έναντι αυτών, εμφανίζοντας τη νόσο σε νεότερη συγκριτικά ηλικία.
Τα ευρήματά δείχνουν ότι οι γυναίκες μπορεί να έχουν αυξημένη ευαισθησία καρκινογένεσης από το τσιγάρο.
Γνωρίζουμε ότι στις αρχές του 1900, ο καρκίνος του πνεύμονα στις γυναίκες των Η.Π.Α., ήταν σπάνιος, αλλά από τη δεκαετία του ΄60 έχει σταδιακά φτάσει σε επίπεδα επιδημίας, και γίνεται η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο.
Ο καρκίνος του πνεύμονα φαίνεται ότι δεν είναι πλέον μόνο αντρική ασθένεια και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν οι γυναίκες, οι οποίες είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένες σε καρκίνους άλλων οργάνων, όπως μαστού και τραχήλου μήτρας. Ας ενημερωθούν λοιπόν ότι είναι πιο ευάλωτες από τους άνδρες στην καρκινογένεση λόγω τσιγάρου.
Το μόνο θετικό που μπορούμε να πούμε στο γυναικείο πληθυσμό, μια που απέσπασε την πρωτιά της νόσου, είναι ότι τείνουν να πηγαίνουν καλύτερα από τους άνδρες μετά από τη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα.

Πρόληψη Καρκίνου Μαστού: Πως οι νέες εξελίξεις βοηθούν στην έγκαιρη Πρόληψη

10 Μαρτίου 2009

Την πρόληψη μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε σαν πρωτογενή και δευτερογενή.
Στην πρωτογενή πρόληψη, γνωρίζουμε το αίτιο μιας νόσου, το οποίο αν το αποφύγουμε, είναι δυνατόν να ελαττώσουμε την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου.
Στον καρκίνο του μαστού, που είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, είναι δύσκολο να εφαρμοστεί η πρωτογενής πρόληψη. Προσπαθούμε λοιπόν να ενημερώσουμε τις γυναίκες για επιβαρυντικούς παράγοντες, τους οποίους εάν μπορούν να τους αποφύγουν θα συμβάλλουν ουσιαστικά στην πρόληψη.
Ένας βασικός επιβαρυντικός παράγων, είναι η μακροχρόνιος και σε υψηλές δόσεις χρήση ορμονών κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης. Εάν αυτές χρησιμοποιούνται, δύο χρόνια μετά τη διακοπή τους, ο κίνδυνος πέφτει στο επίπεδο αυτό των γυναικών που δεν έκαναν χρήση ορμονών.
Ο πρώτος τοκετός κάτω των 30 ετών, λειτουργεί προστατευτικά. Εάν δε, αυτός γίνει κάτω των 20 ετών, τότε ο κίνδυνος ελαττώνεται κατά το ήμισυ.
Η σωστή δίαιτα με χαμηλά λίπη, αποφυγή του αλκοόλ, του καπνίσματος, η φυσική άσκηση και ο παρατεταμένος θηλασμός, δημιουργούν ένα τρόπο ζωής με μικρότερους κινδύνους, όπως φαίνεται από διάφορες επιδημιολογικές μελέτες.
Τέλος, στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης, θα πρέπει να αναφερθούμε στα ζευγάρια εκείνα, που έστω και μόνο ο ένας από τους δύο έχει γονιδιακή επιβάρυνση. Δηλαδή, αν τα γονίδια BRCA1 και BRCA2 είναι αλλοιωμένα. Στην περίπτωση που θέλουν να αποκτήσουν παιδί, εάν η σύλληψη γίνει εξωσωματικά, είναι δυνατόν να ελεγχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο εάν έχει κληρονομήσει το αλλοιωμένο γονίδιο. Εάν όχι, αφήνεται η εγκυμοσύνη να εξελιχθεί.
Η δευτερογενής πρόληψης είναι συνώνυμος με την πρώιμη διάγνωση.
Από την φυσική ιστορία του καρκίνου του μαστού, γνωρίζουμε ότι από τη στιγμή της μετάλλαξης του πρώτου φυσιολογικού κυττάρου σε καρκινικό, και μέχρις ότου η νόσος γίνει ψηλαφητώς αντιληπτή, περνάνε γύρω στα 4 με 6 χρόνια. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, γίνονται προσπάθειες να διαγνωστεί η νόσος, όταν δηλαδή βρίσκεται στο υποκλινικό της στάδιο. Με απλά λόγια, καλό είναι να ξαφνιάσουμε τη νόσο, πριν μας ξαφνιάσει εκείνη.
Το κίνητρο για να μπορέσουμε να διαγνώσουμε τη νόσο τόσο νωρίς, είναι ότι ο κίνδυνος υποτροπής, δηλαδή η εμφάνιση μεταστάσεων, είναι ελάχιστος αν όχι μηδενικός σε αυτή την πρώιμη φάση. Αλλά και αν η νόσος διαγνωστεί λίγο αργότερα, ας πούμε στο πρώτο στάδιο, τα αναμενόμενα αποτελέσματα είναι καλύτερα από αυτά που προβλέπονται για το δεύτερο στάδιο κ.ο.κ.
Τα μέτρα που διαθέτουμε σήμερα για την πρώιμη διάγνωση είναι απεικονιστικά.
Ο καρκίνος του μαστού και μάλιστα ο πρώιμος, έχει τάση να δημιουργεί αρχιτεκτονικές ανωμαλίες στην περιοχή όπου αναπτύσσεται και συχνά συνοδεύεται από την εμφάνιση συρρεουσών αποτιτανώσεων.
Το εργαλείο που συνεχίζει να αναγνωρίζεται σαν βασικό για να επιτευχθεί η πρώιμος διάγνωση, είναι ο μαστογράφος. Από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε μέχρι σήμερα στην ψηφιακή του μορφή, πέρασε από αρκετά στάδια εξελίξεων. Κάθε νέα αναβάθμιση στόχευε στην βελτίωση της ευκρίνειας της εικόνας και ελάττωσης της ακτινοβολίας. Η ψηφιακή μαστογραφία εξυπηρετεί ιδιαίτερα στους συμπαγείς μαστούς και έχει ιδιαίτερη δυνατότητα να προβάλει ευκρινέστερα τις αποτιτανώσεις.
Η ψηφιοποιημένη μαστογραφία, η οποία ατυχώς προσφέρεται σαν ψηφιακή, μπορεί να έχει μια βελτίωση της εικόνας της συμβατικής μαστογραφίας, αλλά δεν μπορεί να βελτιώσει την απόδοσή της, ιδιαίτερα εάν υπάρχουν αποτιτανώσεις.
Η υπερηχογράφιση των μαστών είναι μια δευτέρα πράξη που μπορεί να αξιολογήσει εάν μια μάζα είναι συμπαγής ή κυστική. Επίσης μπορεί να βοηθήσει στην κατευθυνόμενη παρακέντηση της περιοχής, προκειμένου να ληφθεί υλικό για κυτταρολογική εξέταση.
Η μαγνητική μαστογραφία, είναι μια μέθοδος με υψηλή ευαισθησία, αλλά χαμηλή εξειδίκευση. Είναι μια πράξη που δεν έχει καθόλου ακτινοβολία. Δεν αξιολογεί τον μαστό μόνο απεικονιστικά. Με την ενδοφλέβια χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας, έχει την δυνατότητα να καταγράψει την ταχύτητα απορρόφησης και απέκκρισής της σε οποιαδήποτε περιοχή του μαστού μας ενδιαφέρει. Η διαδικασία αυτή αποδίδεται σε καμπύλη, το σχήμα της οποίας συμβάλλει στη σωστή διάγνωση. Η μαγνητική μαστογραφία θα πρέπει να γίνετε μόνο όταν ο συνδυασμός της κλινικής εξέτασης μαστογραφίας και υπερηχογραφισης δεν μπορούν να καταλήξουν σε διάγνωση. Πάνω από όλα όμως, προκειμένου τα αποτελέσματα να μην είναι παραπλανητικά, μεγάλη σημασία έχει η καλή εκπαίδευση και εμπειρία αυτών που εκτελούν την εξέταση.
Εάν παρά ταύτα, έχοντας μια ύποπτη περιοχή και δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τη διάγνωση, τότε η ανοικτή βιοψία ή η εφαρμογή της κατευθυνόμενης βιοψίας με τον Μαμμοτόμο, μπορούν να προσφέρουν υλικό στον παθολογοανατόμο, ο οποίος θα δώσει και την τελική διάγνωση.
Παρόλα τα καλά διαγνωστικά μέσα που διατίθενται, οι ερευνητές δεν σταμάτησαν την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν και άλλα διαγνωστικά εργαλεία.
Ένα τέτοιο ελληνικό προϊόν είναι ο “Ιπποκράτης – Μαστός”, που μπορεί να αξιολογήσει και να κατατάξει τις αποτιτανώσεις σε διάφορες υποομάδες, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο τον κλινικό ιατρό.
Το σπινθηρογράφημα των μαστών, η θερμογραφία με τους νέους αναβαθμισμένους θερμογράφους, η ψηφιακή τομοσύνθεση, ο έλεγχος ελαστικότητας των ιστών στην εστία ανάπτυξης του καρκίνου και διάφορες άλλες προσπάθειες που βρίσκονται στην ερευνητική αξιολόγηση, είναι μέθοδοι που διεκδικούν να συμβάλλουν στην προσπάθεια διάγνωσης του καρκίνου του μαστού στην υποκλινική του πρώιμη φάση.
Με αυτά τα βελτιωμένα μέσα, οι γυναίκες γνωρίζοντας τους επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως το οικογενειακό ιστορικό, την υπερβολική χρήση ορμονών, την ατεκνία, τον καθυστερημένο πρώτο τοκετό, μπορούν, υιοθετώντας ένα πρόγραμμα προληπτικής ιατρικής, να εντοπίσουν τυχόν ανάπτυξη της νόσου σε πολύ πρώιμη φάση, στοχεύοντας σε άριστα αποτελέσματα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω την αξία της αυτοεξέτασης, η οποία δείχνει όταν αυτή εφαρμόζεται μια συνειδητοποιημένη γυναίκα στην προστασία της υγείας της. Αυτή πρέπει να γίνεται περί την 10η ημέρα του κύκλου στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ή σε μια συγκεκριμένη ημέρα του μήνα στις μετεμμηνοπαυσιακές. Θα διερωτηθείτε, σε μια εποχή που ο καρκίνος του μαστού μπορεί να διαγνωστεί μηχανικά σε τόσο πρώιμη μορφή, εντοπίζοντας ελάχιστες μόνο αποτιτανώσεις, ποιο νόημα έχει η αυτοεξέταση. Η απορία είναι σωστή. Μελετώντας όμως μεγάλες ομάδες γυναικών, αποδείχθηκε ότι σε περιπτώσεις καρκίνου μαστού που εντοπίστηκε κατόπιν αυτοεξέτασης, η νόσος ήταν σε αρκετά πρωιμότερο στάδιο, συγκριτικά με το στάδιο της νόσου που εμφανίστηκε σε ομάδα γυναικών που δεν αυτοεξετάζονταν.
Έχει αποδειχτεί ότι η θνησιμότητα επί όλων των περιπτώσεων καρκίνου μαστού, ήταν κατά 30% χαμηλότερη στις γυναίκες εκείνες που η διάγνωση έγινε με μηχανικά μέσα.
Αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος. Τα οφέλη που απεκόμισαν στον αγώνα κατά του καρκίνου του μαστού, δεν προέρχονται μόνο από τις νέες γνώσεις και εξελίξεις στον τομέα της διάγνωσης. Μεγάλη πρόοδος έγινε στην χειρουργική και στις άλλες συμπληρωματικές μορφές θεραπείας, στοχεύοντας πάντα στην καλύτερη επιβίωση, με όσο το δυνατόν μικρότερους σωματικούς και ως εκ τούτου ψυχικούς τραυματισμούς.